نگاهی به «بدون قرار قبلی» ساخته بهروز شعیبی

به قلم: علی اکبر شهبازی

نمانامه – «بدون قرار قبلی» یکی از درخشان‌ترین فیلم‌های جشنواره امسال است، از معدود فیلم‌هایی که همه چیز درست سر جای خودش قرار گرفته، یک فیلمنامه خوب، یک قصه ساده اما جان دار و یک آدم که به تدریج ساخته و باور پذیر می‌شود، سرنوشتش برای مخاطب مهم می‌گردد و از آن حس می‌گیرد.

حتی اینکه فیلم از کلیشه و زمینه‌های ذهنی و منطقی خشک آلمان شروع شود نه کشور دیگری کاملاً سرجای خودش است و درست انتخاب شده و با صیرورت و تحول شخصیت اصلی ارتباط مستقیم دارد.

زنی با منطق مدرن و شیوه زندگی خشک ماشینی آلمانی که وقتی وارد ایران هم می‌شود هم همان است، شخصیت آرام آرام ساخته می‌شود و خارج از منطق فیلمفارسی با اتفاقات خلق الساعه و باسمه‌ای متحول نمی‌شود، شعیبی با فیلمنامه دقیق فرهاد توحیدی بهترین قصه گویی اش را در سابقه فیلمسازی اش در سینما انجام می‌دهد.

بازی دختر بچه‌ها و پسر مبتلا به اوتیسم در فیلم قابل قبول است و اصطلاحاً در آمده.

فیلم کمتر اتفاق و عنصر اضافی دارد، همه اتفاقات با ضرورت‌های دراماتیک کنار هم قرار گرفته‌اند، حتی آن پیرمردی که کنار خانه‌اش هتل می‌سازند، چندجا احساس می‌کنی قصه لو رفته اما فقط لحظه آخر است که تو به کشف می‌رسی که زیباترین نتیجه هنر است، فیلمی در ستایش اصالت که با زبان سینما مخاطب را هیجان زده و تحت تاثیر قرار می‌دهد نه بیانیه خواندن و دیالوگ.

پایان خوبی دارد، هوشمندانه از کلیشه‌ها فاصله می‌گیرد، قاب و زاویه دوربین حتی در ماشین بشدت درست است و مطلقاً برخلاف اغلب لوکیشن‌های ماشین در سینمای ایران اروتیک نمی‌شود و سالم در می‌آید.

منبع: مهر