زیر درختان زیتون روایتی مدرن از داستانی عاشقانه است که حول محور «غیاب» شکل میگیرد. دوربین کشاورز یا به عبارت دقیقتر کیارستمی همواره از طاهره فاصله دارد. اما با حسین همراه است.
هالیوود مدام درحال بازسازی فیلمها و داستانهای قدیمی است، به نظر میآید که عصر زایش داستانی و داستانگویی غافلگیرکننده به پایان رسیده است. فیلمهای این لیست اما ثابت میکنند که هالیوود هنوز چند حقه در آستین خود دارد؛
فیلم سینمایی «رازها و دروغها / Secrets & Lies» ساخته مایک لی، داستانی شوخ طبعانه با رگههایی از تلخی دارد که خلقش کار هر فیلمسازی نیست و این اثر به همین دلیل و پرداخت استادانه مورد تحسین منتقدین قرار گرفته و البته برنده جایزه نخل طلای کن شده است.
دوزیست متفاوت ترین و قوی ترین کار برزو نیک نژاد تا به امروز است؛ ساخته های پیشین نیک نژاد هم از جمله آثار متوسط و متوسط رو به بالا بود و حالا او در دوزیست به یک درام اجتماعی نزدیک شده است که قصه اش را روان و خوب تعریف می کند.
هیروکازو کورئیدا، فیلمساز معاصر ژاپنی از جهت اینکه همواره در قالب یک گونه سینمایی کار میکند و ملودرامهای خانوادگی میسازد، ما را به یاد یاسوجیرو ازو میاندازد.
هر یک از مؤلفههای خانواده زمانی دست در دست هم میدهند که پای یک زنِ زندگی در میان باشد. سیارهها با جاذبۀ خورشید گرد هم میآیند و منظومۀ خانواده شکل میگیرد؛ منظومۀ میترا.
«محمد کارت» سینماگر مستعد و کاربلدی است که فیلم قابل تأمل و تلخ «شنای پروانه» را با حمایت مالی و تبلیغاتی «مافیای اکران» ساخت و به رغم سینه زنی زیر پلاکارت مافیا و نمایش سیاهیها و تباهیهای جاری در میان طبقات فرودست و جنوب شهریها، به دلیل شناخت و تسلط بر ابزار سینما و ساختار هنری مقبول، مورد توجه قرارگرفت.
نمانامه: «محمد حسین مهدویان» فیلمساز جوانی است که تبحر خود را در سینما نشان داده و توانسته با ساخت آثاری چون ایستاده در غبار و ماجرای نیمروز، برای خودش اعتبار ویژهای در نسل جدید سینماگران بخرد. او اما برای آنکه تبدیل به یک «حاتمی کیا» جوان از دیدگاه مردم نشود و برچسب فیلمساز سفارشی بودن […]
به قلم: محمدولی دارابی نمانامه: سینمای ایران، طی سالهای اخیر مملو از کمدیهای سخیف، درامهای اجتماعی تلخ و ملودرامهای پراشکوآه شده است. کمبود ژانر و سبکهای مختلف سینمایی، باعث یکنواختی و تکراریشدن آثار شده است و در این بین، فیلمهای انگشتشماری که جسارت به خرج میدهند و آغازگر جریان متفاوتی هستند را بایست غنیمت شمرد […]
به قلم: محمدولی دارابی نمانامه: درد را از هر طرف که بنویسی، باز هم درد است. اساسا مفهوم درد، از بدو ورود انسانها به جهان هستی آغاز میگردد و تا لحظهی عروج از این دنیای فانی، همراه ازلی و ابدی زمینیان است. بهگونهای که میتوان گفت درد و رنج، همچون خاکوآب، جزوی از مواد خلقت […]