«چهار شگفت انگیز» در میان پرمخاطبان تلویزیون

سری دوم برنامه «چهار شگفت انگیز» در ایام نوروز و رمضان کریم از شبکه نسیم روی آنتن رفت.

نمانامه؛ نوروز که می‌آید تغییر و تحول فصل و سال و نو شدن را به ارمغان می‌آورد و هیچ چیز مستثنی نیست و همه را با خود دچار تحول می‌کند. تلویزیون هم در نوروز امسال و متقارن شدن فصل بهار با رمضان کریم کوشید تا تحولی راه بیندازد و برنامه هایش را به مذاق مخاطب بچیند.
از فیلم، سریال و ویژه برنامه گرفته تا رئالیتی شو، مسابقه و رقابت های ورزشی همگی برای سرگرمی و پرکردن اوقات و فراغت مخاطب به نمایش درآمد؛ تا رضایت مردم از صداوسیما را به همراه داشته باشد.

در این میان بودند برنامه‌های که برای اولین بار در ایام نوروز فرصت پخش یافتند و علی رغم شلوغی کنداکتور صداوسیما خوش درخشیدند. برنامه «چهار شگفت‌انگیز» که سری دوم آن در ایام نورزو هر شب ساعت ۲۰ از شبکه نسیم روی آنتن رفت و هنوز هم ادامه دارد یکی از همین برنامه‌ها بود که با تیم جوان توانست رضایت مخاطبان را جلب کند.

احترام به مخاطب

«چهار شگفت‌انگیز» به تهیه‌کنندگی مسعود شریعت نیا و با شرکت مهرداد جوانمردی، حسام نام‎آور ، صالح سلامت و سالار میرکریمی به عنوان چهار شخصیت اصلی و حضور تصادفی مردم از هر قشر، جنس و سنی در صحنه‌های ضبط برنامه توانست به همه اقشار از پیر و جوان گرفته تا زن و مرد را در برنامه شرکت دهد.
رئالیتی شو «چهار شگفت‌انگیز» که از یک برنامه خارجی الهام گرفته است با ایرانیزه کردن صحیح خود و درک درست نویسندگان برنامه از شرایط جامعه به دنبال آن بوده تا فرهنگ شوخی کردن را که همواره موجب خنده و نشاط جامعه بوده است را دوباره در بین مردم زنده کند. در تمامی سکانس‌های ضبط شده از افراد حاضر در صحنه رضایت قلبی آنها برای پخش صدا و تصویر گرفته شده است تا ضمن احترام به مخاطب لحظات مفرحی را برای آنان و بینندگان به ارمغان آورد.

مخاطب با دیدن شهروند عادی در قاب تلویزیون احساس دیده شدن و حس هم‌ذات پنداری نسبت به صحنه‌ای که می‌بیند، پیدا می‌کند و این حس همان هنر برای انسان و مخاطب محور بودن برنامه را نشان می‌دهد.
«چهار شگفت انگیز» برخلاف نسخه خارجی‌اش که با شوخی‌های آزاردهنده فرد حاضر در صحنه را آزار می‌دهد، سعی کرده که شوخی‌های بدون خطر با کمترین آزردگی شهروند حاضر در صحنه را اجرا کند به گونه‌ای که خود فرد پس از نمایان شدن جای دوربین‌های مخفی با لبی خندان برای آن‌ها دست تکان می‌دهد.
در واقع می‌توان گفت احسان محبوبی و ابوالفضل باقری کارگردانان جوان «چهار شگفت انگیز» به خوبی حد و مرز بین تمسخر و شوخی را رعایت کرده‌اند و در تمامی سناریوها به دنبال آن بوده‌اند که شهروند حاضر در صحنه در صورت رضایت به همکاری با بازیگر ادامه دهد و گرنه بدون هیچ ممانعتی صحنه را ترک کند.

«چهار شگفت انگیز» فقط برای خنداندن نیست

چهار شگفت انگیز ژانر تازه‌ای از کمدی و دوربین مخفی را در تلویزیون ایران به نمایش گذاشته و به دنبال آن است با طراحی آیتم‌های اجتماعی و اجرای آن در سطح جامعه با اصل رسالت طنز که همانا مطرح کردن مشکلات مردم در قالب شوخی و کمدی است بپردازد. حضور در فروشگاه‌های زنجیره‌ای و اشاره به قیمت برخی از اقلام مانند گوشت و یا اشاره به اختلاف نظرها بین زن و شوهر در خانواده و تحمل نظر مخالف در قسمت‌هایی از برنامه، تنها نمونه‌هایی از آیتم‌هایی بود که بر اساس معضلات اجتماعی کشور طراحی شدند.

خندیدن و خنداندن

در جامعه ای که مشکلات اقتصادی مردم را تحت فشار قرار داده است، ساخت برنامه‌ای که در صحنه و همزمان با پخش می تواند مخاطب کثیری را بخنداند، خود می‌تواند در حل مشکلات روزمره و داشتن آرامش به مخاطب کمک کند.
«چهار شگفت انگیز» به سلبریتی ها متکی نبوده و به دنبال آن نبوده تا با حضور چهره‌های معروف مخاطب را به پای تلویزیون بکشاند و یا مخاطب حاضر در صحنه را محو رسم و اسم سلبریتی کند تا از خود واکنشی نمایشی داشته باشد. بلکه با استفاده از چهار جوان به میان مردم رفته است. هر چند که حضور سلبریتی هم کار اشتباهی نیست و بخشی از ذات برنامه سازی است.

تشویق به مواجه با مشکلات و ترس‌ها

یکی از کارکردهای اصلی رسانه فرهنگ سازی است، در واقع رسانه بر آن است تا ضمن حفظ فرهنگ آن را به نسل بعد از خود هم انتقال دهد. برنامه «چهار شگفت انگیز» به دنبال آن بوده است تا با طراحی و نمایش صحنه‌های از مجازات شخص بازنده از چهار نفر اصلی برنامه، مواجه با مشکلات و غلبه بر آن‌ها را در جامعه فرهنگ‌سازی کند.
عوامل برنامه به دنبال آن بوده‌اند تا مخاطب را برای مواجه شدن با آنچه که برایش ترسناک و دلهره‌آور است آماده کنند و به آن نشان دهند که هر چیزی که او از آن می‌ترسد، به اندازه ای که فرد فکر می‌کند ترسناک و سخت نیست. حالا کافی است همین برداشت را مخاطب به جامعه و مشکلاتش تعمیم دهد چه بسا با بسیاری از مشکلاتش روبه رو می شود و به راحتی از پس آن ها بر می‌آید. شاید برای همه مخاطبان برنامه این برداشت صورت نگیرد اما اگر چند نفر هم این برداشت را کنند و بتوانند مشکل خود را حل و فصل کنند، چه شیرین تر از این برای عوامل برنامه و مجموعه صداوسیما.
دیکته ننوشته غلط ندارد؛ هر برنامه‌ای که ساخته می‌شود قطعا کم و کاستی‌‌های دارد اما تلاش برای بهتر شدن و زمان دادن به تیم جوان و از همه مهم‌تر احترام به سلیقه مخاطبی که «چهار شگفت انگیز» را در ترافیک برنامه‌های نوروزی صداوسیما پسندیده، ارمغان برنامه‌ای پربیننده را می‌دهد.