فیلم سوزی رمضانی نامدیران سینما!

جبارآذین: منتقد سینما

مدیر خیلی محترمی که هنوز از رختخواب توهم وخود به خوابزدگی و غفلت برنخواسته، درجای درفشانی کرده است که چرا سینماگران و سینمای کشور فیلم های سینمایی ویژه ماه رمضان تولید نمی کنند. ایشان که مانند دیگر مدیران خوشخواب، از اوضاع فرهنگ و هنر و سیما و سینماغافل است نمی داند، شایدهم دوست ندارد که بداند، خانه فرهنگ و هنر و سینمای کشوراز پای بست ویران است و سال ها است که سیاست ، تجارت، تزویر وسرمایه خوران ومافیا و پولشویان، جای هنر واندیشه، اخلاق و معرفت وهنرمندان سلامت اندیش و توانا را در فضای فرهنگ و سینما قبضه کرده و با تولیدات ضد فرهنگی و ضد ملی و ترویج ابتذال با تیشه سرمایه و زور و اغواگری به جان ریشه های فرهنگ ایران زمین افتاده اند. تازه توقع تولید فیلمهای معنوی رمضانی هم دارد! آقایان خوابتان ناخوش! ماه انسان ساز رمضان از جمله ایامی است که به دلیل ناکارآمدی و نامدیریتی نامدیران سینما و نفود مافیا به فصل فیلم سوزی معروف شده است. دراین فصل، اغلب، معمولی ترین فیلم ها وگاه از بی پناه ترین سینماگران اکران می شود تا فصل های پرفروش سینما، همچنان دراختیار باند های مافیا و پولشویان وعوامل آنها در بخش مدیریت سینما بماند. دررمضان امسال شش فیلم جدید اکران شده اند. چهار فیلم تجربی و آماتوری از چهار کارگردان خانم که گرچه نمایانگر پیوستن استعدادهای تازه به بازار مکاره سینما و همت سازندگانشان در شرایط نامناسب و ناعادلانه تولید واکران و شوق فیلمسازی است، ولی فیلمهایشان ازمنظر ساختار و پرداخت هنری و گزینش و چینش مناسب داستانی بامشکلات فراوان روبرواست. درواقع تولید آن هابه کار بیشتر، مشاوره و حضورحرفه ای ها نیازمند بوده است. این فیلم ها عبارت اند از: “خانه دیگری” ساخته بهنوش صادقی، “تولدت مبارک” به کارگردانی سمیه زارعی نژاد، “نبات”تجربه پگاه ارضی و “وکیل مدافع” کار مشترک سلما بابایی و ونداد دوشن. دو فیلم دیگراکران رمضان را مهدی نادری بانام “سامورایی در برلین” و محسن عبدالوهاب به نام “به دنیا آمدن”ساخته اند. اولی یک فیلم زیر متوسط تجارتی و گیشه ای و دومی اثری با محتوایی قابل تامل و کارگردانی جمع وجوراست.

بااین حال هیچ کدام از این دوفیلم شانس استقبال مناسب را ندارند. این فصل با این بضاعت اندک سینمایی بی خیالی نامدیران و ترفندها و زیاده خواهی های مافیا و قبیله پولشویان، کم مشتری بودن سینماها و آشفتگی روز افزون اکران، جز فیلم سوزی و بر باد رفتن سرمایه سازندگان آن ها نتیجه ای ندارد!