سینما، گر چه بیمار و زخمی، هنوز زنده است!

به قلم: جبار آذین

پایگاه خبری نمانامه: در میان فیلم های روی پرده، فیلمهای قهرمان، درخت گردو، تومان، پوست و منصور با تبلیغات فراوان همراه اند. با آنکه برخی از این فیلم ها جوایزی دریافت کرده اند، اما از سوی تماشاگران ایرانی، مفتخر به دریافت جوایز چندانی نشده اند.

-قهرمان اصغرفرهادی، بایک قهرمان توسری خورده اجتماعی و چاشنی فرهنگ، سرمایه و حمایت فرانسوی/ایرانی در پرونده سینمایی او امتیاز مهمی را به خود اختصاص نمی دهد و از نظرمضمون و محتوا و ساختار هنری حرف تازه ای برای گفتن ندارد. با اینهمه فیلم فرهادی اسکاری برای علاقه مندانش خوشاینداست.

منصور ساخته سیاووش سرمدی، بخشی از زندگی شهید ستاری بویژه برهه ای که او و یارانش برای ساختن هواپیماهای جنگی آذرخش و صاعقه کوشش می کردند را دستمایه قرارداده است. این فیلم با آنکه از منظر محتوا اثری قابل توجه است، ولی از لحاظ پردازش هنری و سینمایی، کارگردانی و بازی ها درخشان نیست و در ردیف فیلمهای متوسط قراردارد.

تومان به کارگردانی مرتضی فرشباف، یک اثر اجتماعی و درباره تلاش های یک وامانده اجتماعی برای پیوستن به میلیاردرها و یافتن جایگاه طبقاتی و اجتماعی برتر به هر قیمت است. تومان فیلمی جمع و جور است و نگاهی به مقوله های قمار و شرط بندی در مسابقات اسب دوانی و فوتبال دارد.

درخت گردو را محمدحسین مهدویان که فیلم مانای ایستاده در غبار را در کارنامه سینمایی خود دارد، درباره بمباران شیمیایی سردشت ساخته است. درخت گردو، روایت این فیلمساز از پشت و روی بمباران شیمیایی به کمک صحنه های مستند و بازسازی شده است. این فیلم گرچه در میان فیلم های مهدویان از بلندقدها نیست، ولی مضمون تاریخی و دفاع مقدسی و نمایش عوارض بمباران شیمیایی درآن جای تامل دارد.

بهرام و بهمن ارک، فیلم متفاوت پوست را بر پرده سینماهادارند. پوست، یک فیلم تجربه گرا است که سعی دارد با عبور از پوسته سینمای رایج، حرف های نویی در سینما ارایه کند. عشق و جادو و خرافات، موضوع هایی اند که در پوست و در بستر داستان زندگی، گرفتاریها و مشکلات یک مادر و پسر، بازگو می شوند. پوست در حد فیلمی که می کوشد غیر متعارف باشد، قابل اعتنا است.