تولید انحصاری و سلیقه ای فیلم ها در سینما

به قلم: جبار آذین

نمانامه: دوست تهیه کننده ای برایم نوشت؛ چندماه قبل، یک فیلمنامه اجتماعی و کمدی، نوشته یکی از فیلمنامه نویسان با تجربه کشور به کارگردانی یکی دیگر از دوستان را برای تصویب و کار به سازمان سینمایی دادم، جواب دادند که مناسب کار نیست. در توضیح گفتند، باید تغییراتی در آن بدهید تا در تراز سینمای انقلاب اسلامی باشد! من هرچه گفتم که چه چیز این فیلمنامه، مغایر و مخالف تراز سینمای انقلاب اسلامی است، پاسخ درستی نشنیدم و با تغییرات پیشنهادی آنها، فیلمنامه، چیزی دیگر می شد و اگر می پذیرفتم باید فیلمنامه ای دیگر و منطبق با نظر و سلیقه آنها تهیه می کردم، ولی من و نویسنده و کارگردان، هیچکدام نتوانستیم و نخواستیم به دیکته سلیقه ای آنها تن دهیم و آزاداندیشی هنر و هنرمند را حراج کنیم. از همین رو، فعلا فیلمنامه را کنار گذاشته و همچنان بیکار هستیم!

به دلداری او نوشتم؛خودشان هم نمی دانند چه میخواهند و چه می کنند. با این روش و روند بر ناراضی ها و ناامیدهای هنر و کشور می افزایند و ادامه دادم؛ دوست نویسنده وکارگردانی، یک فیلمنامه خوب و حرفه ای درباره زندگی و مبارزات یک شهید والامقام نوشته بود، ولی آقایان، آن را هم به بهانه اینکه، در شان آن شهید نیست، ردکردند. تهیه کننده حرفه ای و محترم دیگری که به علت شرایط نامناسب اکران، فیلمش که باسرمایه زندگی یک خانم هنر و سینما دوست تهیه شده بود و در اکران نتوانست سرمایه خود را باز گرداند و عوامل آن از جمله تهیه کننده، کارگردان، سرمایه گذار و پخش کننده، نه تنها دستمزد دریافت نکردند که متضرر هم شدند، از سوی متولیان شعارگوی سینما مورد حمایت لازم قرار نگرفتند و… متاسفانه تخریب و مظلومیت سینما و سینماگر همچنان ادامه دارد.

آقایان نمی خواهند بدانندکه روح هنر و هنرمند با انحصار و تحمیل سلیقه و سفارش و دستور سازگار نیست و معنا و حاصل این کار غلط، هنر و هنرمندکشی است، گر چه مانند پوراحمد توسط خود باشد. آنها باید بدانند تغییر ریل سینما با زور و اجبار، محدودیت و ممنوعیت ممکن نیست!