فرشبافی در شهر هفتکل استان خوزستان

پیدایش ان شهر دو روایت دارد

پایگاه خبری نمانامه: روایت اسطوره ایی : یعنی کشته شدن علی مردان خان و هفت پسرش درراه عشق حمیرا زیبا روی عرب که به اسارت در آمده بود . اجساد آنان را بر بالای تپه ای مشرف به شهر دفن کردند که دلیل نام گذاری هفت کل یا شهر هفت نشانه بر آن به همین دلیل است .

روایت معاصر : درگیری حاج عوض ایل عوض ایل بیگی با اعراب صحرای عربستان در خوزستان و کشته شدن هفت مهاجم و غارتگر از آنها و گذاشتن اجساد آنها بر بالای تپه مشرف به شهر.

جغرافیای شهر هفت کل :

این ناحیه نفت خیز در شمال شرق اهواز واقع شده متشکل از طوایف ترک وبختیاری است .

هفت کل یا هفت نشانه را زمانی « دشت بهار » می نامیدند .

سنگ بنای زایش این شهر، با نخستین کوشش ها برای اکتشاف نفت ‌( ۱۹۲۸ میلادی و ۱۳۰۷ شمسی ) نهاده شد .

هفت کل را دومین شهر نفت خیز خاورمیانه می دانند که در جنوب ۹۰ کیلومتری شهر اهواز ، مرکز استان قرار دارد و راه ارتباطی سه استان است . شهر در دشتی آبرفتی وجود دارد که دور تا دور آن را تپه های گچی احاطه کرده اند .

جمعیت هفت کل درحال حاضر۰۰۰ /۳۰ نفر است .

صنایع :

صنایع قالی بافی و فرش بافی در هفت کل رونق دارد و گلیم هفت کل با نقش ونگار و رنگ های اصیل و گیاهی که در خلق آنها به کار گرفته شده ، به کشورهای خارج صادر می شود .

فرش بافی در هفت کل :

دراین منطقه فرشبافی توسط افرادی صورت می گیرد که قبلاً

به صورت کوچ نشینی زندگی می کردند و از منطقه فارس عبور کرده و دراین شهر برای همیشه ساکن شده اند . لذا تمامی نقوش این منطقه اصیل و مانند نقوش گبه 

خوزستان و فرش عشایری فارس است.

مشخصات فرش بافی دراین منطقه :

نوع گره : ترکی

رجشمار : متنوع از ۷۰-۳۵

شیوه پود گذاری : دو پود یک پود ضخیم ویک نازک

رنگ پود ضخیم : در گذشته قرمز بوده و هم اکنون از پود سیاه استفاده می کنند .

نوع چله کشی : از هر دو نوع چله کشی استفاده می شود :

فارسی                   دار عمودی

ترکی                           دار افقی

نوع دار :عمودی وثابت برای چله کشی فارسی و برا ی چله کشی ترکی دار افقی استفاده می کنند .

اندازه فرش های بافته شده در این منطقه :

از پادری و کناره تا قاالی های ۶متری

طرح و نقش :

در ایران باستان نقوش به کار رفته در آثار هنری اعم از سفال گچ بری و فرش و … جنبه نمادین  داشته و هر کدام به تنهایی مفهوم مستقلی را منتقل می کردند و در کنار هم مفهومی دیگر.

اما از دوره ساسانی کم کم نقوش هنر ایران معنای مستقل خود را از دست دادند و در دوران اسلامی دیگر نقوش به تنهایی مفهومی نداشتند بلکه در کنار یکدیگر مفهومی کلی را منتقل می کنند .

و این همان فلسفه وحدت در کثرت هنر های دوره اسلامی است .

اما درطرح ونقش قالی های این منطقه هنوز به شیوه ایران باستان نقوش معنا ی مستقل خود را حفظ کرده و ترکیب بندی آنها هدف خاص را دنبال نمی کند و هنرمند آزادانه از نقوش در قالی خود استفاده می کند .