اهالی خواب و بیدار سینما!

به قلم: جبار آذین

نمانامه: با ورود جریان فکری، سیاسی و سینمایی موسوم به «گفتمانگران سینمای انقلاب اسلامی» سینمای ایران وارد دورانی جدید از حیات خود شده است و این نکته ای مهم است که چنانچه مورد غفلت قرارگیرد، می تواند آسیبهای جدی و اساسی بر پیکره سینمای بیمار ایران وارد کند.

دیروز سخنان و دیدگاه های غیرکارشناسی، تند و احساسی آقای وزیر ارشاد و آن نماینده مجلس و آن دیگری، واکنش های طبیعی و غیرطبیعی اهالی سینما را به دنبال داشت و من قلم به دست پیش از آن و در همان زمان و بعد از آن، در این ارتباط گفتم و نوشتم و هشدار دادم،اما افزون بر متولیان سینما در میان اهالی سینما هم گوش شنوا یافت نشد.

واکنش قشرهایی از سینماگران آزاداندیش به حرفهای افراطی افراد یاد شده، طبیعی و عکس العمل بخشی دیگر از اهالی سینما، بویژه سردمداران خانه سیاسی و تجاری سینما کاسبکارانه بود و همانگونه که نوشته بودم با معامله بر سر میز و مقام به پایان رسید و معترضان طبیعی هم به خانه های خود رفتند. آن روز نوشتم که برخورد بیانیه ای و شعاری با تندروی راهکار نیست واین نگاه، ریشه در یک جریان اعتقادی/سیاسی دارد و باید آن را اینگونه دید و ارزیابی و با آن برخورد داشت که دیدیم اینگونه بود وامروز،همان نگاه درقالب یک لشکراعتقادی و سیاسی و سینمایی باشعارگفتمان انقلاب اسلامی پابه صحنه گذاشته است.

این جریان، دشمن سینما و سینماگرنیست و براساس دیدگاه های خودخواهان تولید و ارایه آثار ارزشی و همسو با اهداف انقلاب اسلامی است و این خواسته نادرستی نیست، اما مساله این است که جریان یادشده نقش و تفاوت گفتمان فرهنگی و سینمایی را با گفتمان سیاسی و غیرفرهنگی نمی داند و گمان می کند با تهدید و احساس و بدون راهکارهای اجرایی و تخصصی می تواند به خواسته های خود دست یابد.

در مقابل حضور این جریان، مدعیان گفتمان سینمایی که رویداد جدید سینما را در نیافته اند، به جای اعلام حضور فرهنگی و سینمایی دربرابر جریان دویست هشتاد و هشت که اغلب به نهادهای انقلابی وابسته اند، سکوت و خمودی پیشه کرده و خود و سینما را به گردش روزگار سپرده اند. اهالی خواب و بیدار سینما بیدار و هوشیارب اشند، جریان جدید سینمایی،گرچه بیش از سینمایی، سیاسی است، ولی بیدار و هوشیاراست، اما سینما گرانی که سینما، حاصل سالها کار و تلاش و منبع درآمد خانواده آن ها است، بی تفاوت هستند. این سکوت وبی تفاوتی و خواب می تواند سینما را هم به خواب ببرد، دوران، دوران گفتمان است، برای اصلاح سینما، به میدان تعامل و سازندگی بیایید!