درباره امیر جدیدی و درخشش در فیلم «قهرمان»

پایگاه خبری نمانامه: چند روزی است که از افتخارآفرینی اصغر فرهادی با فیلم «قهرمان» در فستیوال کن گذشته، سیل تبریک‌ها نیز فروکش کرده و بدون اغراق می‌توانیم به این دستاورد مهم بپردازیم.

در کنار نام فرهادی امسال امیر جدیدی بازیگر خوش آتیه سینمای ایران تا یک‌قدمی دریافت یکی از مهم‌ترین جایزه‌های سینمایی پیش رفت ولی در پایان با دست‌خالی مراسم را ترک کرد.

این روزها سینمای ایران نیازی مبرم به یک قهرمان ملی دارد. قهرمانی از جنس مردم که با حال و هوای جامعه امروز همخوانی داشته باشد. سینما همواره با حضور قهرمان و همذات‌پنداری مخاطب با او شکل می‌گیرد و به مسیرش ادامه می‌دهد. اگر در سال‌های دور «قیصر» با کشیدن پاشنه کفش یک‌تنه با برادران آب منگل درگیر می‌شد و قانون خودش را برای عدالت اجرا می‌کرد یا زینال بندری با بازی فراموش‌نشدنی جمشید هاشم‌پور یک‌تنه به جنگ مافیای مواد مخدر می‌رفت و در پایان با مرگش رستگاری را تجربه می‌کرد در حال حاضر نیز سینمای ایران به چنین شخصیت‌هایی نیاز دارد تا بازهم مردم در سالن‌های تاریک سینما با او همراه شوند و سوار بر بال خیال و رؤیاهایشان ساعات دلپذیری را تجربه کنند.

بعد از شکل‌گیری نظام جدید و سینمای بعد از انقلاب، جایگاه قهرمان در سینما مورد تعدی قرار گرفت و سینماگران با تمام ممیزی‌هایی که در مسیر راهشان قرار گرفت سعی کردند قهرمان‌های متفاوت‌تری را به مخاطبان معرفی کنند که در این راه در بعضی موارد موفق و سربلند نشان دادند.

در میان بازیگران حاضر در سینمای ایران امیر جدیدی شمایل یک قهرمان ایرانی را دارد. فیزیک بدنی آماده، نگاه عمیق، صورت استخوانی و بیان خاصش عناصر مهمی بشمار می‌روند که او را در ارائه نقش‌هایش کمک می‌کند.

اولین تصویری که از امیر جدیدی به یاد دارم سرباز وظیفه ترک‌زبانی بود که میان عشق و تعهد گیرکرده و سعی می‌کند با منطق خودش راه‌حل مناسبی پیدا کند. فیلم «پایان خدمت» ساخته حمید زرگرنژاد محک جدی بود برای این بازیگر جوان تازه‌نفس تا خودی نشان دهد. جدیدی درصحنه‌های دونفره با سعید راد حرفه‌ای چیزی کم نداشت و با آن لهجه ترکی به دل می‌نشست.
جدیدی برای این فیلم خوش‌ساخت در آن سال برنده دیپلم افتخار بازیگری شد و خود را به‌عنوان چهره‌ای با آتیه به همگان معرفی کرد. امیر جدیدی را باید کشف استثنایی هومن سیدی بدانیم. دنیای تنیس و آشنایی با هومن سیدی او را به فیلم آوانگارد «آفریقا» ‌کشاند که در زمان خودش حرف‌های نو و متفاوتی برای گفتن داشت.
جدیدی در کنار چهره‌هایی چون شهاب حسینی، جواد عزتی و آزاده صمدی موقعیت طلایی پیدا کرد تا بدرخشد و خودی نشان دهد. دومین فیلمش «سیزده» همکاری دوباره‌ای با هومن سیدی بود و نامش را در کنار بزرگانی چون امیر جعفری، نوید محمدزاده و ریما رامین فر قرار داد.
شاید نقش «پیروز کیان پور» در فیلم جذاب و خوش‌ساخت «رخ دیوانه» ساخته ابوالحسن داوودی را باید پله پرش او در سینما بدانیم. «رخ دیوانه» اثر جوان‌پسندی بود که در جشنواره فجر خوش درخشید و در گیشه نیز جزو فیلم‌های پرفروش سال ۱۳۹۶ قرار گرفت.

حضورش در فیلم «خنده‌های آتوسا» آن‌طور که باید موردتوجه قرار نگرفت و دیده نشد ولی شخصیت «آریا» در فیلم «من» ساخته سهیل بیرقی نامش را بر سر زبان‌ها انداخت. جدیدی در نقش شخصیتی مشکوک، خاص و همه‌کاره در رویارویی با لیلا حاتمی سربلند بیرون آمد و بازی ظریف و منتقد پسندی ارائه داد. جدیدی برای این فیلم نامزد دریافت سیمرغ بلورین نقش مکمل شد ولی در آن سال جایزه را به ارمغان نبرد.

در فیلم «اژدها وارد می‌شود» ساخته مانی حقیقی گام مهم و جدی در مسیر بازیگری برداشت. بالاخره بعد از چندین نامزدی در جشنواره فجر برای فیلم‌های «تنگه ابوغریب» و «عرق سرد» موفق شد این جایزه را به خانه ببرد و نام خود را در این جشنواره ثبت کند.

جدیدی بعد از ایفای نقش در فیلم «قهرمان» در حال حاضر مهم‌ترین بازیگر ایرانی است که عکس‌هایش در سراسر جهان دست‌به‌دست می‌شود و در توییتر و اینستاگرام جایگاه مهم و درخور توجهی را به خودش اختصاص داده است. منتقدان و نویسندگان بزرگی در زمان برگزاری فستیوال کن بازی حساب‌شده‌اش را ستودند و با یادداشت‌هایشان او را گزینه اصلی تصاحب جایزه معرفی کردند.

امیر جدیدی در جایگاه درستی قرارگرفته و بعد از درخشش در کن، مسیر دشواری را پیش‌رو دارد. جدیدی در انتخاب‌هایش از این به بعد خیلی دقیق‌تر باید عمل کند و به‌دور از جنجال و هیاهو همان‌طور که تا به حال نشان داده پله‌های موفقیت و پیروزی را طی کند.

امیر جدیدی اول راه است و بدون تردید حرف‌های بسیاری در هنر بازیگری برای گفتن دارد. او آمده که بماند و برای سینمای ایران افتخار و جریان سازی کند. جدیدی پتانسیل درخشش در سطح بازیگری دنیا را دارد و این مهم برای او دور نیست.

✍🏻ناصر سهرابی