پایگاه خبری نمانامه: مرلین مونرو به عنوان یک نماد تاثیرگذار در فرهنگ عامه‌پسند آمریکا شناخته می‌شود. بازیگر خوش چهره‌ای که در ۳۶ سالگی با مرگش دنیای سینما را در بهت فرو برد. هیچکس فکرش را نمی‌کرد مراسم تولد جان اف کندی رییس جمهور فقید آمریکا در ۱۹ مه ۱۹۶۲ آخرین حضور مرلین مونرو در میان مردم باشد. سرنوشت پر رمز و راز و تراژیک این زن افسونگر عجیب که از جایگاه یک دختر ساده به نماد جذابیت و عصیانگری تبدیل شد همواره در دل و ذهن میلیون‌ها عاشق او به یادگار می‌ماند.
مرلین مونرو نمرده است بلکه او این روزها با همان لبخند معروفش به لنز دوربین خیره شده و جواب تشویق دوستدارانش را می‌دهد. در سال ۲۰۱۱ “سوارد جانسون” مجسمه بزرگی به نام مرلین برای همیشه با ارتفاع نزدیک به ده متر از استیل و آلومینیوم ساخت که این مجسمه هر ساله در ایالت‌های مختلف آمریکا در مکان‌های عمومی به نمایش در می‌آید تا دوستدارانش بتوانند عکسی به یادگار با مجسمه او داشته باشند. بدون تردید عکس‌های مرلین مونرو بعد از این همه سال از مرگش در صفحه‌های اینستاگرام بیشترین لایک‌ها را دریافت می‌کند. به راستی راز این جاودانگی و محبوبیت در چه نهفته است؟ یک بازیگر زن از چه جایگاهی باید برخوردار باشد تا جشنواره فیلم کن به عنوان یکی از بزرگترین رویدادهای فرهنگی جهان عکس او را روی پوستر اصلی جشنواره در حال فوت کردن شمع‌های تولدش چاپ کند؟ این چهره همیشه خندان که انتخاب اول تمام کارگردان‌های آن سال‌ها به شمار می‌رفت به چنان جایگاه بی‌بدیلی دست پیدا کرد که خودش هیچوقت فکرش را نمی‌کرد.
دختر مو بلوند احمق همیشه خوشحال شاید بهترین تعریف برای او باشد. چهره‌ای که گویا فقط برای ایفای نقش دختران ساده‌لوح و دمدمی مزاج ساخته شده بود.
مرلین مونرو در ۱ ژوئن ۱۹۲۶ در لس‌آنجلس به دنیا آمد. مادرش مشکلات روان‌پریشی داشت و همین امر باعث شد او را به یتیم‌خانه بسپارند. چندین خانواده مختلف سرپرستی‌اش را در آن سال‌ها برعهده گرفتند. در یکی از همان خانواده‌ها به او تعرض جنسی شد و همین مورد تا سالهای آخر عمرش او را آزار می‌داد. در ۱۶ سالگی اولین ازدواج ناموفقش را با “کریس مک کی” پشت سر گذاشت و از سال ۱۹۴۵ به عنوان مدل عکاسی مشغول به فعالیت شد. اولین حضور جدی‌اش بر پرده سینما فیلم “جنگل آسفالت” نوآر درخشان جان هیوستون بود که مونرو در نقشی کوتاه ولی خیلی کلیدی در آن حضور پیدا کرد. فیلم “چگونه می‌توان با یک میلیونر ازدواج کرد” در سال ۱۹۵۳ در کنار “بتی گریبل” نامش را بر سر زبان‌ها انداخت. درسال ۱۹۵۵ باحضور در فیلم “خارش هفت ساله” به کارگردانی”بیلی وایلدر” تصویر جاودانه‌ای از خود ارائه داد و تصویرش بر روی تمام مجلات سینمایی آن سال‌ها چاپ شد. در سال ۱۹۵۶ به مدرسه آکتورز استودیو پیوست و زیر نظر لی استراسبرگ یکی از معلمان بزرگ بازیگری دنیا دوره حرفه‌ای را سپری کرد. در همان سال با آرتور میلر نویسنده معروف دنیای ادبیات ازدواج کرد و در سال ۱۹۶۱ از او جدا شد. «مرلین مونرو» در سالهای پایانی عمرش دچار افسردگی شدیدی بود و از بیماری اختلال دوقطبی رنج می‌برد. مونرو در اواخر دوران حضورش بر پرده سینما به دلیل دیدگاهش نسبت به حضور زن‌ها در هالیوود بارها با مدیران ارشد استودیوها درگیر شد و همین امر موجب اخراجش از هالیوود شد. مرلین مونرو در دوران فعالیتش این افتخار را داشت تا در کنار بازیگران بزرگی چون کلارک گیبل، مونتگمری کلیفت، رابرت میچم، لارنس الیویه به ایفای نقش بپردازد. ” همه چیز درباره ایو”، “نیاگارا”، “رودخانه بدون بازگشت”، ” ایستگاه اتوبوس” و “ناجورها” فیلم‌های مهم کارنامه کوتاه بازیگری او را تشکیل می‌دهند. ناجورها، وسترن دیده نشده جان هیوستن در کنار مونتگمری کلیفت و کلارک گیبل آخرین حضورش بر پرده سینماها بود. جان هیوستن در مورد همکاری با او گفت: مرلین روح سرکشی داشت. جلوی دوربین آرام و قرار نداشت. هر وقت دستور کات می‌دادم به پیله تنهایی خودش فرو می‌رفت و با کسی ارتباط برقرار نمی‌کرد.
هنوز هم ماجرای مرگ مرلین مونرو ستاره هالیوود دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی یکی از مواردی است که بعد از ۶۰ سال سر به مهر مانده و حاشیه‌های فراوانی دارد. مرلین مونرو خودکشی نکرد، بلکه او را ترور کردند. این جمله را سال‌ها پیش “نوام هاجز” افسر ۸۸ ساله سازمان سیا در بستر مرگ بر زبان آورد. هاجز در این مورد اضافه کرد: مرلین در آن روزها رابطه نزدیکی با دولتمردان برقرار کرده بود و این برای ایالات متحده تهدید بزرگی بشمار می‌رفت. ما ترور مرلین مونرو را طوری انجام دادیم که خودکشی به نظر برسد. جسد او در تاریخ ۵ اوت ۱۹۶۲ در منزل شخصی او واقع در کالیفرنیا کشف شد. پس از مرگ مونرو یک عکاس بنام “لی وینر” ۵ حلقه از جسد او عکاسی کرد.
✍🏻ناصر سهرابی
ارسال دیدگاه
در انتظار بررسی : 0