سینمایی خورشید؛ نمادِ اعتراض به آشفتگی جامعه

به قلم؛ محمدولی دارابی

پایگاه خبری نمانامه: طی سالیان اخیر ، فقط تعداد اندک شماری از فیلم های سینمایی که رویکردِ معترضانه به وضعیت نابسامان جامعه داشتند ، مورد توجه عام قرار گرفتند و سایر آثار با روی آوردن به شعار زدگی ، از مدار توجه خارج شدند .
البته همان تعداد اندک شمار هم بخاطر آشکارا پرداختن به مسائل و معضلات ، دچار حواشی فراوانی شدند که قطعا در خاطر علاقمندان به سینما هست .

اما آن چیز که خورشید را از سایر فیلم های اعتراضی متمایز می کند ، روایت پنهان در لایه های زیرین فیلم با استفاده از نمادها و مفاهیم است که به عمق جامعه می پردازد و بیننده به آسانی نمیتواند به دیدگاه اعتراضی این فیلم پی ببرد .

در طول فیلم ، خورشید به زندگی کودکان کار و مصائب و مشکلاتشان می پردازد و مخاطب را با دغدغه هایشان همراه می کند . حال که اعتماد بیننده به یک فیلم درام خوش ساخت جلب شد ، آرام آرام مفاهیم و دیدگاه ها به صورت ناخوداگاه به مخاطب تزریق می شود ، به شکلی که بعد از اتمام فیلم و مرور اتفاقات ، آن را درک می کند .

تصمیم گیری های غیرمنطقی و سیاست گذاری های نابخردانه ، زندگی در جامعه را برای کودکان کار سخت کرده که حاصل آشفتگی های مدیریتی است .
کودکانی که با وجود دنیای کوچکشان ، وسعت دید وسیعی دارند و با دلخوشی های ساده ای ، شاد می شوند .

مجید مجیدی ، خیلی خوب با استفاده از تصاویر ، معضلات و آسیب های جامعه و محدودیت های پیرامون کودکان کار را به تصویر کشید و با نگاهی متفاوت ، خورشید را خلق کرد .
صحنه های دراماتیک خورشید ، بسیار موشکافانه و با جزئیات بالا به متن تبدیل شده که هر کدام ، تلنگری به مخاطب می زند و او را مجذوب می کند .
طنزهای گنجانده شده هم با ظرافت خاصی پرداخته شده تا حال و هوای فیلم را عوض کند و از حالت یکدست خارج شود .

تازه ترین ساخته ی مجید مجیدی ، پارامتر های یک فیلم اجتماعیِ جریان ساز را دارد که مطمئنا بخاطر ویژگی های خاصش ، مورد توجه اسکار قرار گرفت .
تهمت شعاری بودن و سیاه نمایی هرگز در قالب این فیلم نمیگنجد و مجیدی با نشان دادن این آسیب ها و معضلات حوزه کودکان کار ، سعی دارد مسئولین را به فکر تغییر و تجدید نظر در قوانین و سیاست گذاری ها بیندازد .

خورشید تنها مختص به کودکان کار نیست ، بلکه صدای همه ی کودکان و نوجوانانی است که باید با قوانین بزرگترها در جامعه زندگی کنند و اغلب ، دنیای کودکانه شان که شامل آزادی ، رهایی و شادی است ، ازشان سلب می شود .